Alice&Jasper ilk tanışma

Jasper hayat hikayesini anlatırken Alice'le tanışmasından bahsediyor.

"Oradaydı - beni bekliyordu, doğal olarak." Jasper bir kere güldü. "Ben içeri girer girmez karşıdaki yüksek oturaktan aşağı sıçradı ve direkt bana doğru geldi. Bu beni şaşırttı. Saldırıp saldırmayacağından emin değildim. Davranışının benim geçmişimdeki tek yorumu buydu; ama o gülümsüyordu ve etrafındaki duygular daha önce hissettiğim hiçbir şeye benzemiyordu. 'Beni uzun süre beklettin.' dedi."
Alice'in gelip tekrar arkamda durduğunun farkına varmamıştım.
"Ve sen başını iyi bir Güneyli centilmen gibi eğip 'Özür dilerim hanımefendi.' dedin." Alice anıya güldü.
Jasper ona doğru gülümsedi. "Sen elini uzattın ve ben ne yaptığımı düşünmek için duraksamadan onu tuttum. Neredeyse bir asır içinde ilk defa, umut hissettim."
Konuşurken Alice'in elini tuttu.
Alice sırıttı. "Rahatlamıştım. Hiç ortaya çıkmayacağını düşünmüştüm."
Uzun bir süre birbirlerine gülümsediler.
"Alice Carlisle ve ailesiyle ilgili gördüklerini anlattı. Böyle bir var oluşun mümkün olduğuna zorlukla inanabildim; ama Alice beni iyimserleştirdi. Gidip onları bulduk."
"Ödlerini de kopardınız." dedi Edward anlatmak için bana dönmeden önce Jasper'a gözlerini devirerek. "Emmett ve ben avlanmak için gitmiştik. Jasper savaş yaralarıyla dolu bir şekilde, hepsine ismiyle seslenen, her şeyi bilen ve hangi odaya taşınabileceğini soran bu küçük ucubeyi çekerek ortaya çıkmış."
Alice ve Jasper ahenkle güldüler, soprano ve bas.
"Eve geldiğimde, her şeyim garajdaydı." diye devam etti Edward.
Alice omuzlarını silkti. "En iyi manzaraya sahip olan oda seninkiydi."
Hep beraber güldüler.